“We kregen een huis toegewezen in Yerseke, Zeeland. Met in het huis naast ons ook een Somalisch gezin en verder alleen de lokale bevolking. Strengchristelijk en op elkaar gericht.” Shakuur, zijn moeder, twee broertjes en een zusje ontvluchtten de burgeroorlog in Somalië. “We woonden in de hoofdstad Mogadishu. Mijn vader werkte bij de overheid en werd gevangengenomen, wij zijn gevlucht. Toen we vertrokken leek het de dag des oordeels wel. Het geluid van mortiervuur en iedereen schoot op iedereen. Totale chaos.”
Shakuur Halane
heel onwerkelijk
“Langzaam verdwenen we uit het zicht van de oorlog, zo voelde dat echt. Na een half jaar bereikten we Kenia. Vandaar hebben we een vliegtuig naar Frankrijk genomen. We waren welgesteld en konden dat doen. Daar kwamen we terecht in een totaal nieuwe omgeving. Heel onwerkelijk. Mijn moeder kende een Somalische vrouw in Alkmaar, zij was al eerder gevlucht. Dat was de reden dat we de trein naar Nederland hebben genomen. Via Someren en Tilburg zijn we uiteindelijk in Yerseke terechtgekomen. Mijn vader twee jaar later ook.”
voetballen, dat kon ik goed
“Mijn twee broertjes en zusje mochten naar school, maar ik was 18 en mocht helemaal niets. Hele dagen nietsdoen, afschuwelijk! Alleen voetballen, dat kon ik goed. Twee avonden trainen en op zaterdag een wedstrijd. En iedere week naar Toos Voltering van de Sociale Dienst, of ze iets voor mij kon doen. Via haar kon ik twee keer per week met de bus naar taalles in Goes. Die les werd gegeven door Rob Schaap. Die twee mensen hebben in die periode veel voor me gedaan, daar ben ik ze nog steeds dankbaar voor.”
die droom
Eind 1993 kreeg Shakuur zijn verblijfsvergunning en door zijn taallessen én zijn Somalische havodiploma mocht hij naar het hbo. “Tropische landbouw, voor als ik terug naar Somalië zou gaan.” Terug, die droom heeft Shakuur nog steeds. Maar inmiddels woont hij met zijn Somalische vrouw en vijf kinderen in Amsterdam en werkt hij na een hbo-studie maatschappelijk werk al jaren bij stichting Nidos, jeugdbescherming voor vluchtelingen. In Alkmaar. Als OWG-medewerker, een overkoepelende functie. “Dirk Geurink, daar heb ik tijdens mijn studie maatschappelijk werk veel van geleerd.”
door God bepaalde lot
“Toos, Rob, Dirk, zij zijn belangrijk in mijn leven geweest. Terug naar Somalië zal altijd wel een droom blijven. Ik ben een vader met verantwoordelijkheden, mijn kinderen voelen zich hier thuis. Ik ook, maar een vluchteling blijf je altijd. Vluchten maakt je lenig in je hoofd. In dat opzicht heeft het me een rijker mens gemaakt. Het kan zo weer gebeuren, dat zie je nu in Oekraïne. Dat probeer ik mijn kinderen ook mee te geven. We zijn hier te gast en kunnen zo weer moeten gaan. “Ik geloof in ons door God bepaalde lot. Daar geloof ik heel sterk in. Hij beslist.”
---//---
Wil je een Nieuwe Nederlander nomineren, óf ben je Nieuwe Nederlander en wil je een afspraak maken voor een interview? Bel dan 0627 072925 of stuur een e-mail naar jan@nieuwenederlanders.nl
