“We zagen een commercial over Nederlandse kaas, op tv in Dubai. Toen zij mijn zwager: Nederland, waarom proberen jullie dat niet? Nu droom ik zelfs in het Nederlands.” Eind jaren 80 vluchtte Ali uit Iran, samen met zijn zus. “Ik was 13, mijn zus 22. Eerst naar Turkije en daarna naar mijn oudste zus in Dubai. Die woonde daar, samen met haar man en kinderen. We hebben eerst Amerika en Zweden geprobeerd, maar werden op het vliegveld geweigerd. Nederland lukte wel.”
Ali Vahidnia
diplomaat onder de Sjah
“Eerst naar een AZC bij Spaubeek en vandaar naar Amsterdam. Daar woon ik nog steeds. Ja, ik voel me Nederlands.” Zijn vader was diplomaat onder de Sjah en werd door het nieuwe regime als landverrader tot 5 jaar gevangenis veroordeeld. “Wij - zijn gezin - mochten niets meer, ook niet studeren. Dat heb ik in Nederland wel gedaan. Ik ging naar het Berlage in Amsterdam Zuid. Na een taalcursus en de brugklas werd er een klas gevormd met tien kinderen die ook uit het buitenland kwamen. Samen met hen heb ik de resterende 5-jaar van het vwo in 3 jaar tijd afgerond.”
moleculair microbioloog
“Met een aantal van mijn klasgenoten heb ik nog steeds contact. Allemaal afgestudeerd en maatschappelijk succesvol.” Ali is gepromoveerd moleculair microbioloog, heeft als zwarte band karateka nationaal en internationaal op het hoogste niveau gevochten, deed postdoctoraal onderzoek in Nederland en Amerika, werkte bij verschillende diagnostische laboratoria en een halfjaar bij het Ministerie van VWS. “Een crisisorganisatie vanwege de coronapandemie. Beleidsmatig, ik was trekker van het expertisecentrum.”
toys for boys, erg leuk
“Een geweldige ervaring en mooi om mijn steentje bij te kunnen dragen.” Ambitieus? “Dat hoort bij onze cultuur en ik heb altijd het gevoel gehad dat ik mijzelf en anderen iets moest bewijzen.” Nu werkt Ali sinds een klein jaar bij Streeklab Haarlem. “Als moleculair microbioloog. De kwaliteit bewaken, processen optimaliseren en nieuwe testapparatuur introduceren. Toys for boys, erg leuk. Een geweldige baan. Lekker praktisch, daar houd ik van. Geen manager. Wel de lusten niet de lasten, zo mag je het wel omschrijven.”
mijn leven is hier
“Mijn ouders hebben ons op hoop van zegen weggestuurd. Een moeilijke beslissing, maar ik ben blij dat ze het hebben gedaan. Mijn ouders zijn inmiddels overleden. Ik heb ze gelukkig nog een paar keer gezien, buiten Iran, en zeker de eerste jaren was de telefoonrekening torenhoog. Terug naar Iran? Nee, dat risico is me te groot. Mijn leven is hier, met mijn vriendin en haar twee kinderen. We hebben zelfs een hond, een Labradoodle. Ik leef mijn droom, ook in mijn werk.”
---//---
Wil je een Nieuwe Nederlander nomineren, óf ben je Nieuwe Nederlander en wil je een afspraak maken voor een interview? Bel dan 0627 072925 of stuur een e-mail naar jan@nieuwenederlanders.nl
