“Renate, ik ben 2,5 jaar het taalmaatje van Ahmad geweest en nog steeds kom ik regelmatig langs.” Het is een gezellige drukte in de meubelstoffeerderij van Ahmad. Stagiaire en rechterhand Merel is ook aanwezig bij het gesprek. De winkel aan de Kennemerlaan in IJmuiden is klein en staat vol met werktafels, gereedschap, een naaimachine én opnieuw gestoffeerde meubels. Renate komt voor haar nieuw beklede poefje, maar spreekt haar bewondering uit voor de fraai gestoffeerde klassieke stoel.
Ahmad Kalaji
"de stof was vreselijk"
Stagiaire en rechterhand Merel vertelt heel gedetailleerd en vol bewondering wat Ahmad met de stoel heeft gedaan. “De eigenaresse had de stoel een jaar geleden bij een andere stoffeerder gebracht. De stof was vreselijk, de singels waar je de stof mee opspant waren gebroken en aan de onderkant was de stoel opgevuld met schuim. En moet je nu kijken! De stof was veel breder, maar de eigenaresse was heel specifiek over hoe ze de stoel bekleed wilde hebben.”
"een reis van 17 dagen"
“Zie je het patroon? Daardoor hadden we veel restmateriaal. Zonde, maar het is nu wel echt een vet design.” Ahmad luistert aandachtig en zijn lippen bewegen mee. Nederlands, het blijft lastig voor hem. In Aleppo, Syrië had hij tot 2015 een goedlopende meubelzaak plus stoffeerderij met vijf medewerkers in vaste dienst. Door de oorlog werd alles anders en Ahmad vluchtte naar Nederland. “Een reis van 17 dagen. Lopen, boot, bus, lopen. Niet slapen. Een beetje. Onderweg.”
"het blijft bij proberen"
Nederland was zijn einddoel. Hij kon ook in Duitsland blijven, “maar daar hadden ze geen Renate.” Ahmad zegt het lachend en probeert uit te leggen waarom Nederland beter bij hem past. Het blijft bij proberen. Renate vertelt over die eerste periode, nu zeven jaar geleden. “Ahmad sprak geen Engels, dus we moesten echt met behulp van handen en voeten communiceren. Maar knap, hij heeft zijn examens gehaald en is gaan werken bij Sûr Atelier in Haarlem. Twee jaar geleden is hij hier een eigen bedrijf gestart.”
"dan word ik opgepakt"
Ahmad knikt bevestigend. Hij zou wel terug naar Haarlem willen, en naar een groter winkelpand. Terug naar Syrié? “Nee, dat kan niet, dan word ik opgepakt.” Zijn leven is hier, in Nederland. Samen met zijn inmiddels ex-vrouw, kinderen en heel veel vrienden. Ahmad is charmant, bescheiden, leergierig én ambitieus. De Nederlandse taal gaat steeds beter, vooral als het over stofferen gaat. “Praten over niets, dat vind ik lastig, vooral door de telefoon.” Ahmad lacht zijn vriendelijke lach en kijkt tevreden om zich heen.
